۱۳۹۲ آبان ۱, چهارشنبه

بی نام همچو ستاره ها







روز گذشتن از هوای نفسهای سرد ، رسیده است
آن آستین پاره  و آن جامه دان تنک
این تنگی فضای مه آلود
یک نغمه بیش نیست
تا بشکند حباب خیال غم
بشکن صبوری سبز خود
این حباب غم !
بی نام همچو ستاره ها ............

هیچ نظری موجود نیست: