۱۳۹۶ فروردین ۱۳, یکشنبه

نام ما















هولناک و خونبار
زخم های به جان نشسته
 دهشتناک ،
و غریوی 
کهنه ،
دور ،
 دور و گنگ و نامفهوم
در استنباطی گنگ تر
که شاید 
نام ما 
انسان بود .
کجای زمانیم
در کهکشان راه شیری ،
از خاطره تهی
آنکه می دهد فرمان
کجای  هستی نظاره گر 
در ماست
این زمان ؟

کدام بستر











زخم هایی
عمیق  
بر پیکر،
بر خاطره 
که فراموش شد 
در هستی
افرینش ،
نفرت بود !