بی نام همچو ستاره ها

روز گذشتن از هوای نفسهای سرد ، رسیده است
آن آستین پاره  و آن جامه دان تنک
این تنگی فضای مه آلود
یک نغمه بیش نیست
تا بشکند حباب خیال غم
بشکن صبوری سبز خود
این حباب غم !
بی نام همچو ستاره ها ............

پــائــز ســبــز

پائیز برگ ریز
با
نسل جوانم چه می کنی ؟
با دختران این سرزمین همیشه سبر
با این همه حقیقت عریان چه می کنی ؟
در برگ ریز تــو
سیز می شویم
در مهر بوسه ها و دشنه
هم آغوش می شویم ، پائیز