پدر

دور
خیلی دورم 
بیش از 
شرم زمان 
شرم حاکمان سرزمین مادری 
بیش از تمام قاب های خالی
که هر روز یکی 
در قاب عکس  
می‌ رود
بر دیوار سرد منجمد
همچو صاحب عکس بر دیوار 
  
اه از نهان زمان
در جدایی هر روزه 
در زمان حال 
خاطره 

ک
به تصوری دور
دور تر از باور 
از من 
از اسمانی که ناله ها 
در هم می شوند
به سرزمین مادری
پدر 
رفت
در قاب عکس خود
نشست
در دریغی خوفناک از انتظار

زمان

زمان 
زهر خند تلخی نکبتی خود را 
به کام هر تنابنده بی نظر
می چکاند
که گفته باشد 
هستی هنور در نکبت زمان
 هستی! 

بست نشینی کوتوله های سیاسی حمله به جلو برای عدم پاسخگویی

بست نشینی احمدی نٰژاد حمله به جلو برای عدم پاسخگویی به خسارات و فجایع مالی و معنوی حاصل از دوران هشت ساله حکومتش در پناه کودتایی که رهبر ایران حامی آن بود چیز دیگری نیست !

او به خوبی میداند که در این نظام کسی در رابطه عواقب و فجایع حاصل از کودتای سال ۱۳۸۸ از او بازخواست نخواهد کرد و با زیرکی در تلاش و گریز از بازخواستهای مالی که اثباتی است و سو مدیریتهای نا بخردانه و پوپولیستی در دوران حکومتش است . او می داند که با بازداشت و محاکمه های فرمایشی و اسناد موجود قطعا اطرافیانش مواخذه محاکمه و محکوم خواهند شد و میداند آنکه نظرش به او نزدیکتر از نظرش به هاشمی شهید بود اجبار به حمایت او دارد برای گریز از اعتراف به خطای خود و این در حالی است که فساد سازمانهای قضایی و امنیتی و حکومت نانوشته خاندان لاری جانی ها که در راس قوای قضایی و مقننه و حقوق بشرجامعه  قرار دارند در میان فعلان مدنی واجتماعی و  سیاسی جامعه جایگاهی مطلوب را ندارند .

هیچکدام از عناصر حاکم در نظام شجاعت اعتراف به کودتای سال ۱۳۸۸ را ندارند حتی آقای روحانی !

تمام ارکان اجرایی مجریه (احمدی نژاد و اصحابش ) در این فاز در امنیت کامل هستند .

در رابطه با باز شدن غارت منابع معنوی و سو مدیریت دوران هشت ساله که مقولعه نظری است ؛ قابل مواخذه نیست چرا که رهبر انقلاب در زمانی که شورای نگهبان صلاحیت او را تایید نمی کند برای رئیس‌جمهورشدن او را به مجمع تشخیص مصلحت می برد .

در رابطه با غارت منابع مالی که دقیقا اثباتی  و اسناد معتبر موجود است گره گاه برخورد جناح های حاکم در نظام است چرا که همگی در غارت سرمایه های نقدی ملی سهم بزرگی داشته و دارند و هر جناح اسناد معتبر از رقبای خود در دست !

با چنین بر آمدی احمدی نژاد به بست نشینی میرود تا حوزه عمومی تعامل با جناح های رقیب خود را محک زند . در اعتراضی عوام فریبانه ؛ خاندان لاری جانی های جنایت پیشه را در نوک تیز حمله قرار می دهد تا بتواند حمایت مردم معترض به این خاندان را به همسویی با خود فراخواند در مقیاس باورمندیهای مذهبی .

محمود اسفندیاری

چالش امروز ایران عزیز

چالش امروز ایران عزیز
در پس تمام کنش های موجود حقیقت نهفته این است که جامعه استقبالی نمی کند از رهبری روحانیت بر جامعه ِانسانی امروزین چرا که پاسخگو به نیازهای مبرم و جدی نیست و به همین دلیل وابستگان به حاکمیت از تمامی توان خود در حذر داشتن از مردم استفاده کرده و می کنند تا جایی که مغایرت و مخالفت با ولی فقیه انتخابی را مخالفت با خدا و ذات احدیت می نامند . سوال هوشمندانه این است که مگر ولی فقیه از جانب خدا منصوب شده که مخالفت با او مخالفت با ذات احدیت است ؟
جوامع امروزی که در راه انسانی تر شدن مناسبات در جوامع تلاش می کنند به این حقیقت دست یافته مذاهب نیروهای بازدارنه در رسیدن به کرامت انسانی آزادی و عدالت و دموکراسی هستند چرا که خود بخشی و یا کلیتی از از نظامهای حاکمند و حاضر به ترک صحنه قدرت سیاسی نیستند
در ایران عزیز ما مسئله جالب تر نمود پیدا کرده و آن این است که با توجه به سیاست حذفی که طی نزدیک به چهل سال در این نظام حاکم بوده حاکمیت توان نوگرایی و سپردن مسئولیت به نسل جوان را در خود نمی بیند چرا که نسل دوم و سوم بعد از انقلاب اسلامی اساسا خواست ها و باورهایی مغایر با قوانین و ساختارهای موجود را خواستارند .
این کنشها در دراز مدت حاکمیت را به جایی رسانده که تن به تبانی های متعدد برای بقای روحانیت در راس هرم حکومتی را رقم زند . اما تا کی این پاسخی است که جامعه در برخورد با پدیده های پیش رو در خود خواهد داشت .

روزی اگر

روزی اگر
 خدا
از آسمان  و از میان
بی نهایت
ستاره و سیاره 
بر زمین فرود آمد 
لطفا
سنگسارش نکن 
اعدامش نکن 
حبصش نکن 
در حصر مبر او را 
خدا آمده 
تا زمینی شود  
همین !

نام ما

هولناک و خونبار

زخم های به جان نشسته

 دهشتناک ،

و غریوی 

کهنه ،

دور ،

 دور و گنگ و نامفهوم

در استنباطی گنگ تر

که شاید 

نام ما 

انسان بود .

کجای زمانیم

در کهکشان راه شیری ،

از خاطره تهی

آنکه می دهد فرمان

کجای  هستی نظاره گر 

در ماست

این زمان ؟

کدام بستر

زخم هایی
عمیق  
بر پیکر،
بر خاطره 
که فراموش شد 
در هستی
افرینش ،
نفرت بود !