تصور کن . هر چند تصور کردنش خیلی خیلی سخته:
تصور کن 30 سال قبل دول وقت بجای هزینه ها و باج های که به خیلی از افراد و کشور ها داده که مقدار و تعدادش از بیانش حقیقتا قاصر برای رسیدن به انژی اتمی یک کار ساده بدون چنجال و باح دادن به دیگران می کرد چه می شد ؟
و اما طرح و نتایچ آن در مقایسه با طرح تولید انژی هسته ای :
لطفا با من به دنیای رنگی من بیا
1000000 نفر شروع به کار می کدند
هر استانی به سهم خود
حد فاصل : خز تا خلیج همیشه فارس
آن وقت ما کلی ساحل با صفا داشتیم که اوقات خوش با هم بودن را امروز می توانستیم تجربه کنیم
سینه زمین در تمامی نقاط کشور سیراب بود و دغدغه عطش زمین و زرعت را نداشتیم .
تعداد قابل توجهی از ما امروز در کنار این رودخانه عظیم ملی ساکن بودیم .
از روزی که اولین کلنگ این طرح به زمین می خورد تا امروز همهء نه تنها آن 1000000 نفر که شاید هزاران نفر دیگر به برکت این رودخانه ملی چرخ زندگی را راحت تر می چرخاندند .
کشورما به جای اینکه در لیست های مشکوک سیاسی قرار بگیرد در لیست ترانزیت بین المللی ترانزیت کالا به کشورهای شمالی قرار داشت
در لیست رودخانه ای امن برای گردش گری قرار داشت
در لیست کشورها حاصلخیزی که در آمد سالیانه مطمن به برکت رودخانه ملی در زمینه های کشاورزی و صنایع ماهیگیری قرار داشت .
دول 30 سال قبل این کار را به هر دلیل نکردن ما هم بهانه تراشی نکنیم و نپرسیم چرا .
امروز یک عزم ملی کنیم
به یک چنگ بزرگ میهنی با عزم چنگ با طبیعت برای به جا گذاشتن ارثیه ای مبارک برای بچه های 30 سال بعد که
نوادگان عزیزمان خواهند بود دست در دست هم دهیم به مهر تا ایرانی آبادتر و شاد تری را خلق کنیم .
آیا فکر می کنید تصورش سخت است ؟چند گام برای رسیدن به این رویا کافی است .
رویاها فرزندان ما هستند و تحقق هر رویا تولد کودکی است با رویاهای شیرین نسل خود .
تصور کن . هر چند تصور کردنش خیلی خیلی سخته
