۱.جهت حضور در راهپیمایی‌های کل کشور به صورت چند نفری از قبل با یکدیگر قرار بگذارید و به صورت گروهی وارد مناطق تعیین شده شوید و ساعتی را جهت حضور یک‌باره بین مردم تعیین و همه با هم راس ساعت حضور یابید.
۲. تمام لیدرها وکسانی که در حال اطلاع‌رسانی به گروه‌های دیگر هستند این شب‌ها را در منازل شخصی خود نباشند و به خانه دوستان و آشنایان و مکان‌های امن و نامعلوم دیگر بروند، چون حجم دستگیری‌ها شدید و بایکوت و اطلاع‌رسانی به وسیله تشکیلات اطلاعات در حال برنامه‌ریزی است.
۳. لیدرها سعی کنند جهت تماس از چند خط متفاوت استفاده کنند و در زمانی که از تلفنشان استفاده نمی‌کنند، آن را خاموش نگه دارند.
۴.تشکیلات اطلاعات قدرت زیادی برای شنود خط تلفن‌ها ندارد و فقط توان رصد کردن اشخاص محدود و قاعدتا خاص را دارد.
۵.در راهپیمایی‌ها اگر همه با هم به جلو بروند و نترسند، نیروهای سرکوب‌گر نظام هیچ راهی به جز عقب‌نشینی ندارد .
۶. وقتی که گروه‌های موتورسوار بسیج به شما حمله می‌کنند، بیش از شما آنها می‌ترسند. تا سه می‌شمارند، می‌گویند یا حسین و گاز می‌دهند، اگر مردم ترسیدند که به حرکت ادامه می‌دهند؛ اما اگر مردم جلوتر آمدند، آنها سریع‌تر از آن‌چه فکر کنید فرار می‌کنند.
۷.هرکسی که الان ادعایی دارد، بهترین کار این است که باید به افراد ساکن روستاها اطلاع‌رسانی کند، چرا که نظام الان دارد از این مناطق که دسترسی به اطلاعات ندارد با دادن اطلاعات اشتباه و با کلک و نیرنگ نیرو برای ضرب و شتم جمع آوری می‌کند، پس شما پیش‌دستی کنید.
۸. منازل اطراف آن مناطق درب‌های حیاط و پارکینگ خانه‌ها را برای مردم باز نگه دارند و اقدام به تهیه قفل برای درب‌های ورودی ساختمان برای امنیت خودشان نمایند.
۹. لیدرهای اصلی اقدام به شناسایی خانه‌های بلند و با ارتباط‌گیری با صاحبان آن خانه‌ها اقدام به کاشت دوربین پشت پرده‌های بسته و از گوشه پرده نمایند. ساکنان این خانه‌ها خود هم می‌توانند اقدام به فیلم و عکس‌برداری کنند.
۱۰. به یاد داشته باشید که شما نمی‌خواهید تعداد خود را نشان دهید. هدف شما برتر و بلندتر است، تا رسیدن به هدف از پا نایستید.
۱۱.ساختمان‌های مدارس، ادارات و مراکز دولتی و حتی بعضی خانه‌ها ممکن است به عنوان پایگاه نیروهای ضدشورش استفاده شود. این مراکز را در طول مسیر شناسایی و مراقب باشید.
