Iran is my home ایـران خـانـهء مـن اسـت
هستي
در چشمهايـم
بستري از مخمل سبز
به لطافت خيال
در فراز
براي جاودانگي ، گستردم
تنها براي آنی
كه ميزبانٍٍٍ سبزينهء چشم تو باشد
و در فرا خناي ا ين دل كوچك،
بوسعت هستي
سفره اي چيدم،ا ز هستي حيات
كه آ ني گذر كني
بر خوا ن گرسنگي
* * * *
در روح من حلول كن
تا جاودانگي را
بر فراز اعصار
بوسعت هستي
به ا رمغان برم.
اي هست،
كه نيست من
كوچكترين بها براي با تو بودن است.
با من بيا
تا جاودانگي..
خانه
سر پناهي دارم
كوچك ا ما گرم
جان پناهي دا رم
کوچک ا ما امن
* * * *
باد پائيزي
خانه ا م ويرا ن كرد
با خودش آ نرا برد!
و من آ واره ترين
بي پناهي بودم
كه در اين شهرمی زیست
* * * *
سرپناهی دارم
كوچك امّا تنها.
جنگ
ماه آویزان،
ز قندیلش درون آسمان.
سایهٌ مرد زیر پایش له
هـمچو خود در زیر بار غـم.
کوله بار مرگ بر دوش
با خود از این جنگ
نه مدالی
نه نشان افتخاری
نه چراغی با خود آورده.
دست خالـی با تن خسته
می رود
آهسته
آهسته
رو به خانه
در هوای سرد،
سردی قلبش فزون
از سردی خانه!!
