Iran is my home ایـران خـانـهء مـن اسـت
غریبانه
بی کس
آرام می گریست.
بیچاره ما
که از حیله و فریب
بر هیچ چنگ میزنیم
آواره تر از ما
در کنار ما!
دیگر نمی شود بی بغض
در چهرهء کسی
غم را نظاره کرد
هر چهرۀ غـمـیـنـی
پـل می زنـد
از راه چشم
در خانـۀ دلم.
بی اختیار
از چشمه های لبا لب این چاه غم
جاری می شود
در پهن دشت عطشناک گونه ها
این قطره های اشک !
با خورشید
از فراز بودن
نظاره گران را نظاره کن
آشفته تر از امروز همیشه فرداست
نگاه کن
در غبار مه آلود روزگار
بر شکسته بال پرواز
نگاه کن
خشم بی مهبا
در چشم کودکان را نظاره کن
آفتاب
در چشمهای زیبا و کوچک
آشفته در تـلاتم است .
در دور دست
کودکان گمشده
بیاد گمشده های فصل زرد
پرسه می زنند
