۱۳۹۰ خرداد ۹, دوشنبه

رسـیـد ن

رسـیـد ن

آه ای هوای باز !

در شهرکوچکی

در نغمه کسی

در شهر پرصدا

آواز خوک و موش

این آفت زمین

آه این صدای باد

آزار می دهـد .

این قصۀ بلند:

در سود کاسبان

در سوک عاشقان

در صحبت زمین !

در نعرهء فضا

در ضجهء کسی

از بند شحنه ها

آواز نور و سور

امید و آرزو است

آزادی یقین

آرام پر زدن

بر معبد زمین

آن دم رسیدن است

هیچ نظری موجود نیست: