۱۳۹۰ خرداد ۹, دوشنبه

بـــم

بـــم

خاک طعم دها نم را پر مي کند

خاک بم است

که ا ينچنين

حنجره ا م را

با سرنيزه هاي خونين

خرا ش تلخ مي دهد.

مجا ل برا ي سوکوا را ن نيست

که ا ز کشته پشته ها مانده

قطار قطار.

هنوز ضجه هاي خشک

که جان را خرا ش مي دهد

نه ا شک

که ا شک خشگيده

به چشمها

بيکباره!!

رمقي ديگر نيست

حتي براي گفتن

کمک

من ا ينجا مانده ام

زنده ا م هنوز

درياب مرا!!!

هیچ نظری موجود نیست: