بــانو
اي بادهاي شرقي
با خود چه داريد
براي من ا ز ستاره ها
من خواب ديدم
ا ز پشت ا ين پنجرهء دلم
در شرق دور
بانوي من
رو به آ سمان
با ستاره ها
در ترسي ا ز بکارت کلام
تا نامحرمي ندا ند
با ستاره اي ا ز زمان دور
گفتگو دارد:
خوشه انگور و شب تابستان
در بام خانه اي
که مهرباني سهم ميشد
شاهد تقسيم مهر در بالهاي شکسته
آ شيان خونين
پرواز خاطره!
با من بگو
اي باد شرق
پيامبر کلام بانوئي.
باد شرق آهسته گفت:
بانوي تو
آ نچنان با ستاره ها
ا ز شور و عشق و
پرواي پروا ز سخن ميرا ند
حتي ستاره ها هم
جز خوشهء انگوري
چيزي ا ز آ ن ندا نند.
گويا شبي مهتابي
ا ين گونه شايع گشته
يک قاصدک به سويت
ا رسال کرده باشد
آ ن هم چنان آهسته
تا نشکند پر ا و.
بر مرکب نسيمي
در آ ن دلي نهاده
آ ن خواهران نشستن
رويش با آ ب ديده
با ا شک چشم بستن.
ا ز ا وج آ سمان ها
سير مي کند جهان را
تا دست نا بکاري
نکاود آ ن دلش را.
گفتم : بگو تو اي باد
کي مي رسد به ا ينجا
آ خر کلام مهرش
جان مايهء حيات است،
ا ين را صبا بمن گفت
حتي به من چنين گفت
ا و را چگونه ديدن.
ا ين قاصدک
با آ ب ديدهء ا و
بالا تر ا ز سپيدي
مي آمده به ا ين سو
جز مهربان ا و هم
يا راي ديدنش نيست،
جز ياوري که با ا و
پيمان مهر دارد.
حالا چه بايدش کرد؟
کي مي رسد به ا ينجا؟
خبط است ا گر بگويم
ا و مي رسد به ا ينجا
ا ينجا کسي نباشد.
يارم به روز مستي
در آ ئينه بديدم
ا و را بديدم ا ينجا
ا ز آ ئينه بدر شد
در نزد من نشسته.
گفتم : چه مي شود کرد؟
جان مايهء حياتم
ا ين جان به لب رسيده
ا ز دوري و فرا قت.
گفتا به صبر ا نديش
گفتم که من ندا نم
گفتا به رود ا نديش
گفتم که من کويرم
گفتا به ا بر انديش
ا ز بستر دو چشمم
يک قطره آ ب در آمد
ا و با دو قطرهء اشک
ا ز چشم من بد ر شد.
بانگي ز جان بر آمد
گفتا خموش جانا
در خانهء تو هستم
کاشانه ا م دل توست.
گفتم صبوري من
ديگر ز حد برون است.
حالا دگر خموشي
نتوان جز به ياري
حسرت کش زمانه
در ا وج شادماني
ا ين بستر دل من
شيداي ديدن ا وست.
باد بلند شرقي
گقتا خموش ديگر
نجوا در آ سمان ا ست
ترسم کسي بداند
ترفند در سر آ يد.
باد بلند شرقي
سريع و بي توقف
رفت ا ز کنارم آ ني.
من بودم و غريبي
در ا نتظار يا رم!
شايد که ا مشب آ يد
بايد که ديدگان را
با آ ب شستشو داد
تا کس نداند اينجا
شيون براي دلهاست.
اين خون که ا ز دل آمد
خون غم زمانه است
در شور و حسرت او
اين قصهء زمانه است
شيدائي و غريبي
در حسرت نگاهي
قد مي کشد صنوبر
تا سروها بدانند
تنها نبودن اينجا!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر